شامپو مو

کلمه شامپو از ریشه زبان سانسکریت در هندی به معنای مالیدن، فشار دادن، ماساژ دادن می آید و در سال ۱۷۶۲ وارد زبان انگلیسی شده است. پوست کف سر و موها توسط ماده ای به نام سبوم که از ریشه های مو ترشح می شوند چرب و براق می شوند. این ماده چرب علاوه بر اینکه باعث درخشندگی و جلای موها میشود بعلت چربی خود جاذب گرد و غبار و کثیفی نیز می باشد. فلسفه وجودی شامپو برداشتن این کثیفی و چربی هاست طوریکه بیش از اندازه پوست سر و مو خشک نشوند.

یک شامپوی خوب باید بتواند تمام سطوح موهای موجود بر روی سر را که مساحتی حدود ۵۰ الی ۹۰ برابر کل پوست سر را دارند به خوبی تمیز نماید و چربی و کثیفی ها را برطرف نماید اما در حدی که میزان سبوم پوست سر در حد نرمال باقی بماند. این مساله وظیفه ماده ای به نام سورفاکتانت است که در کلیه شامپوها وجود دارد. این ماده از دو قطب تشکیل شده است یکی قطب آب دوست یا هیدروفیل و دیگری قطب چربی دوست یا لیپوفیل. این خاصیت باعث میشود که کثیفی های موجود در سر و موها به قطب چربی دوست متصل شوند و همراه با قطب آب دوست که به آب متصل شده شسته شده و از مو وسر کنده شوند.